گفتم: «لعنت بر شیطان»!

 لبخند زد.

 پرسیدم: «چرا می خندی؟»

 پاسخ داد:«از حماقت تو خنده ام می گیرد»

 پرسیدم: «مگر چه کرده ام؟»

 گفت: «مرا لعنت می کنی در حالی که هیچ بدی در حق تو نکرده ام»

 با تعجب پرسیدم: «پس چرا زمین می خورم؟!»

 جواب داد:

«نفس تو مانند اسبی است که آن را رام نکرده ای. نفس تو هنوز وحشی است؛ تو را زمین می زند.»

 پرسیدم: «پس تو چه کاره ای؟»

 پاسخ داد: «هر وقت سواری آموختی، برای رم دادن اسب تو خواهم آمد؛ فعلاً برو سواری بیاموز. در ضمن این قدر مرا لعنت نکن!»

 گفتم: «پس حداقل به من بگو چگونه اسب نفسم را رام کنم؟»

 در حالیکه دور می شد گفت: «من پیامبر نیستم جوان…